18 Şubat 2010 Perşembe

9 NO'LU KOLTUK


Günlerdir annemin etmediği laf, koymadığı kural ve tabii ki görmediği felaket rüya kalmamıştı ama gidiyordum gönlüm rahattı. Hem izni koparabilmek için boşuna mı evin 3 odasını badana yapmıştım canım?? Üzerimde bir 15 yaş ergen cesareti vardı resmen:)
Yola çıkacağım akşamın gündüzü annemde tabi ki bir gerginlik, sinir bozukluğu ve içten içe bu ikincisi anormal çıktı doğurmasamıydım acaba pişmanlığı sezmiyor değildim.
Neyse gece binip sabah inmeyi ümit ettiğim, Marmaris-Datça arasında bir yerde olan, ilk kez gittiğim dolayısıyla bilmediğim; ayrıca otobüs firmasının da bilmediği bir yere yola çıkacaktım. Firma yetkilileriyle konuştuk anlaştık: "olmadı yolda sora sora gideriz"

Tabii adettendir, insan gençken ailesi tarafından rezil edilmesse olmaz.(yok yani hani şimdi olsa mutlu edecek olan şeyler -hepsi değil tabi-:)o zamanlar insanı sarsıyor biraz)İşte biz, ben artı 3 kişi Aşti'de otobüsün önünde gergin dakikalar geçiriyoruz. Üstüne annem beddua mı etti nedir kotum -bunalım takılıp yere oturmaya çalışıyım derken- krıtik bir yerinden patlıyor. Son dakikalar kurtuluyorum artık hevesiyle anneme bakıyorum hadi bi gıdık alıyım da aramız düzelsin anlamında ama otobüse doğru takılıp kalmış neyse bozmıyım otobüsü okuyo heralde düşüncesiyle sarılıp biniyorum ve işte bitti çilem:)

Yol mükemmel gece boyu nerdeyse uyumayıp keyfini sürüyorum bu durumun. Kitap okumalar, müzik dinlemeler, yok havalı not defterine yazılar döktürmeler...
Hava daha aydınlanmamış, saat 4 suları, biraz dalmışım küçük bir sarsıntıyla uyanıyorum kafamda muavin kulağıma doğru eğilip şöyle diyor:"9 numaradaki bayan sizsiniz değil mi? (yani bu, konuşmaya girebilmek için saçmalama aşaması) Biraz önce anneniz aradı, iyisiniz değil mi?" Nasıl yaa kabus bu!! Sonra bi şeyler bi şeyler ... Gözlerim doluyor, kafam karışıyor vs...
Sabah olmuş, uyanıyorum.Geceki acaip rüya kabusu geliyor aklıma eüzübesmele çekip rahatlıyorum derken muavin görünüyor yine yüzünde pis bi sırıtma bana bakıyor. Olamaz yaaa rüya değil, değil mi??
Tekrar başlıyoruz işte:"Hanfendi gece size söyledikten sonra anneniz 3 kere daha aramıştı uyuyodunuz rahatsız etmiyim dedim. Ama merak etmeyin sizi istediğiniz yerde indiricez daha var ben mutlaka haber vericem size (yüzde yine aynı pis gülümseme-artık bir sırrını biliyorum edası)"
Birincisi telaşlı olan ya da çokça merak eden ben değilim annem; ikincisi:" pardon annem sizi nerden arıyor?" (hahahaha :))
"Otobüsün ön camında üstte yazan şöforun cep telefonunu almış anneniz oradan arıyor, 9 numaradaki kız benim kızım diyince durumu nasıl diyince.... ama biz size iyi bakacağımızı bıdı bıdı bıdı bıdı... Gözlerim kararıyor dün geceye dönüyorum o otobüse takılıp kaldığı ana, "demek (otobüsü)okumuyor, (numarayı)ezberliyordu"

4 yorum:

Hilal Timur dedi ki...

waaayy gerçek mi bu:)
çok geçmiş olsun gerçekse hihihi..
bayıldım bu posta:)

Nukima dedi ki...

Anneme söylemeliyim inanmadığını kimselerin:))
O kadar gerçek ki yıllar sonra kendini hala haklı buluyor:)

İKİ MELEK dedi ki...

hahahaaaa:)cidden gerçek mi..?kotuna noldu onu anlamadım bak...bir de şu havalı defter işe yarar heralde bazen insanın aklına olmadık şeylergeliyor yazacak yer arıyor...

Nukima dedi ki...

şirin butik:ne yazık ki gerçek, kotum muuu?? patladı:))

Yorum Gönder